با سلام من باید چه کار کنم که به خانواده ام نشان بدهم...

با سلام و عرض ادب دوره نوجوانی دوره ای است که به تدریج فرد استقلال بیشتری یافته و از خانواده جدا می شود. یعنی حتی اگر این جدایی در دنیای واقعی صورت نگیرد نوجوان از نظر فکری نیز مستقل شده و به تدریج با دنیای بیرون از خانواده، دیدگاه ها و مسایل گوناگون مواجه می شود و علاقه دارد که تا حد ممکن خود، به تنهایی دنیای بیرون را کشف کند. این دوره هم برای نوجوان و هم برای خانواده به عنوان یک دوره انتقال در نظر گرفته می شود. یعنی خانواده نیز دیدگاه متفاوتی نسبت به فرزند خود پیدا می کند. تا قبل از این نگران کودک خود بوده و اکنون نگران نوجوان خود می باشد. تاکنون کودک را در محیط خانواده کنترل و حفظ کرده اما اکنون لازم است نوجوان خود را هم در محیط خانواده و هم در دنیای بیرون تحت نظارت قرار دهد. این تغییر برای خانواده گاهاً کند تر از نوجوان صورت می گیرد. یعنی نوجوان به سنی رسیده که همانند شما نیاز به استقلال و رفت و آمد های مستقل از خانواده دارد اما خانواده هنوز نمی تواند به نوجوان خود اعتماد کرده و او را تنها بگذارد. پس بهتر است تا حدودی خانواده خود را درک کنید و این نگرانی ها را به پای مسئولیت پذیری آنها بگذارید. به وجود این خانواده افتخار کنید که برای آسایش کوتاه مدت خود حاضر نیست شما را به راحتی در محیط بیرون رها کند( چنانچه بسیاری از خانواده ها اینگونه رفتار کرده و برای کم کردن مسئولیتها و دغدغه های خود به نام آزادی نوجوان خود را در محیط پر خطر بیرون رها می کنند). برخی از خانواده ها آزادی های زیادی برای نوجوان خود قایل شده که این هم درست نیست و چه بسا نوجوان را در محیط هایی قرار می دهد که به دلیل نبود حمایت و کمک خانواده، باعث مشکلات و دردسر های بسیار هم برای نوجوان و هم برای خانواده می گردد و عواقب آن گاهاً غیر قابل جبران است.پس به وجود خانواده خود و مسئولیت پذیری آنها افتخار کنید و به آنها فرصت دهید. لازم است با رفتارها و تصمیم گیری های خود حس اعتماد و آرامش را در خانواده ایجاد کنید.در مواردی که هرچند کوتاه و محدود خانواده، شما را در محیط بیرون تنها می گذارند حتی برای یک خرید کوچک، سعی کنید به گونه ای باشید که خانواده به شما اعتماد نماید. چه در این شرایط و چه در سایر شرایط و حتی در حضور خانواده به گونه ای تصمیم گیری کنید که آنها به شما در این زمینه نیز اعتماد نمایند و مثلاً به این اعتقاد برسند که ؛ ((پسر من اگر در فلان موقعیت قرار گیرد می داند که چگونه تصمیم بگیرد و حتی اگر نداند از من که پدر یا مادر او هستم کمک می گیرد)). برای آنچه می خواهید درخانه جنگ و ستیز نکنید. صبور باشید و به خانواده فرصت دهید. هیچ گاه خود را با سایر دوستانتان مقایسه نکنید. آنها خانواده هایی دارند که با خانواده شما متفاوتند. هر خانواده اعتقادات و ویژگی های خاص خود را دارد و با فرزند خود به شیوه خاصی رفتار میکند. الزاماَ آزادی های ایجاد شده از سوی آن خانواده ها درست و به جا نخواهد بود و نتایج متفاوتی را به همراه خواهد داشت. پس خانواده خود را با تمام ویژگی های خوب و بد بپذیرید و با کلام خوش و از راه صحیح آن به دنبال دست یابی به خواسته های معقول و درست خود باشید. جای تبریک و قدردانی دارد که از هم اکنون برای حل مشکلات و مسایل خود از مشاوره استفاده می کنید و این، رشد سطح عقلانی و تلاش برای حل منطقی مسایل را از سوی شما نشان می دهد.